یکشنبه 10خرداد 94 معلم زندانی رسول بداقی مدافع حقوق معلمین و زندانی سیاسی که در حال گذراندن یک حبس غیرموجه به‌دلیل دفاع از حقوق
معلمان ایران در زندان است، به دستور رئیس مزدور آموزش و پرورش اسلامشهر، از کار
اخراج شد.
یکی از معلمان گفت: در روزهای اخیر فشارهایی زیادی به آقای بداقی آورده‌اند که بیاید و اعلام کند که موافق تشکل معلمان و فعالیت و اعتراضات آنها نیست تا از زندان آزاد شود اما آقای بداقی ایستادگی کرده و دست رد به سینه شکنجه‌گران زده است.
لازم به ذکر است که رسول بداقی از شهریور88 تا کنون درزندانهای رژیم آخوندی بسرمیبرد .
ازاین معلم در بند مطلب و دل‌نوشته‌ای منتشر شده که وی در آن بین آزادی که رؤیای هر زندانی است و ماندن در زندان، دوباره انتخاب می‌کند....
رؤیای آزادی“
تو را نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی!
مرا در بر بگیر ای دیوار زندان
تا آبرو‌ها بهر لقمه‌ای نان
گروگان سیاستند.
تا اندیشه از ترس شلاق
در کنج مغز‌ها زندانی است.
ترا نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی!
تاکودکان وطنم از گره پیشانی پدر
اندوه نان را رمز گشایی می‌کنند.
من واپسین نگاه آن کودکم
که در اسارت پدر
بر پیچ کوچه مانده است
تا بازگشت.
من آن عکس یادگاری تلخ‌ام که از فرو خوردن بغضی
به هنگام گریه پنهان مادر
در خاطر کودکی بر جای مانده است.
دست از سرم بردار
تورا نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی
کودکان وطنم
به پیکار من دل بسته‌اند.
درود بر همه زندانیان دربند وزنجیرم ایران، دعا ونیایش ما بدرقه دردها ودرمانهای شما باد. عهد می بندیم که ما صدای شما هستیم تا بی نهایت که حق تان را از گلوی این ملایان بگیریم وآنان راازایران وتاریخ جاروکنیم. . . .
یکی از معلمان گفت: در روزهای اخیر فشارهایی زیادی به آقای بداقی آورده‌اند که بیاید و اعلام کند که موافق تشکل معلمان و فعالیت و اعتراضات آنها نیست تا از زندان آزاد شود اما آقای بداقی ایستادگی کرده و دست رد به سینه شکنجه‌گران زده است.
لازم به ذکر است که رسول بداقی از شهریور88 تا کنون درزندانهای رژیم آخوندی بسرمیبرد .
ازاین معلم در بند مطلب و دل‌نوشته‌ای منتشر شده که وی در آن بین آزادی که رؤیای هر زندانی است و ماندن در زندان، دوباره انتخاب می‌کند....
رؤیای آزادی“
تو را نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی!
مرا در بر بگیر ای دیوار زندان
تا آبرو‌ها بهر لقمه‌ای نان
گروگان سیاستند.
تا اندیشه از ترس شلاق
در کنج مغز‌ها زندانی است.
ترا نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی!
تاکودکان وطنم از گره پیشانی پدر
اندوه نان را رمز گشایی می‌کنند.
من واپسین نگاه آن کودکم
که در اسارت پدر
بر پیچ کوچه مانده است
تا بازگشت.
من آن عکس یادگاری تلخ‌ام که از فرو خوردن بغضی
به هنگام گریه پنهان مادر
در خاطر کودکی بر جای مانده است.
دست از سرم بردار
تورا نمی‌خواهم‌ای رؤیای آزادی
کودکان وطنم
به پیکار من دل بسته‌اند.
درود بر همه زندانیان دربند وزنجیرم ایران، دعا ونیایش ما بدرقه دردها ودرمانهای شما باد. عهد می بندیم که ما صدای شما هستیم تا بی نهایت که حق تان را از گلوی این ملایان بگیریم وآنان راازایران وتاریخ جاروکنیم. . . .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر